Dünya’nın Sonundaki Hapishane

Dünya’nın Sonundaki Hapishane (Cárcel del Fin del Mundo) artık faal olmayan bir müze kompleksi bugün. Şehrin hemen merkezinde bulunuyor çünkü zaten Ushuaia hapishane kurulduktan sonra ortaya çıkıp günümüze gelmiş.

Hapishane zamanında 2 şeyiyle ünlüymüş.

İlki mahkumların gitmekten en çok korktuğu hapishane olması.

İkincisi 43 yıllık faaliyeti süresince  Tierra del Fuego Eyaleti’nin coğrafi izolasyonu ve iklim koşulları nedenleriyle hiç bir mahkumun kaçamaması.

Ben de siz gezginler için bugün hem hapishane hem de başka disiplinleri içeren bu enteresan yapıyı yapıyı gezdim. 

Arjantin para birimi Arjantin Pesosu (ARS). Burada ödeyeceğiniz her Arjantin Pesosu (ARS) = 0,1 TL (2020). Yani isteneni 10’a bölmeniz yeterli. Hesaplarınızı bu değere göre yapabilirsiniz.

Cárcel del Fin del Mundo Gezisi

Dünya’nın Sonundaki Hapishane Ziyaret Saatleri ve Giriş Ücreti

Kompleksi her gün 09:00–20:00 saatleri arasında ziyaret edebilirsiniz.

Ücretler kişi başı 1300 ARS. Öğrenci 900 ARS. Aile 2900 ARS.

Hapishanenin beş kanadı var. Bugün sadece bir kanadı müze olarak kullanılıyor. Müzeye giriş Ushuaia Deniz Müzesi‘nden yapılıyor. Burayı ayrıca yazdım. 

Zamanımızın kısıtlı olması nedeniyle malesef sanat kısmını geçtik ancak vaktiniz varsa siz gezebilirsiniz. Zaten size verilen biletler 2 gün geçerli bilet.

Rehberli turlar günde 3 kez ancak sadece İspanyolca yapılıyor.

Adres: Gobernador Paz y Yaganes Ex Presidio, V9410 Ushuaia, Tierra del Fuego, Arjantin Tel: +542901437481

Dünya’nın Sonundaki Hapishane’nin Tarihi

Önce San Juan de Salvamento’da ve daha sonra Puerto Cook’ta olmak üzere Isla de Los Estados’ta faaliyet gösteren askeri hapishane, insani nedenlerle 1902 tarihinde Ushuaia’ya nakledilmiş. O tarihte Ushuaia’da sadece 40 kadar ev varmış.

Bugün gezdiğiniz yerde ilk basit hapishane kurulmuş. Hukümet aslında bu topraklardan kaçılamayacağını bildiğinden Lapataia Körfezi’ne bakan 2.500 hektarlık bölgede asker ve sivil mahkumların yaşayacağı bir ceza kolonisi oluşturmak istemiş ama verimli olmayacağını düşünüp vazgeçmiş.

“Presidio Nacional”ın inşası 1902 tarihinde başlamış ve 1920 yılında tamamlanmış. İşçilik bizzat mahkumlarca sağlanmış. 1905, 1911 ve özellikle 1930’larda askeri darbeden sonra siyasi tutuklular da buraya gönderilmeye başlanmış. 

O dönemde burada 386 küçük hücrede (çift ve bireysel) 600’den fazla mahkumu kalıyormuş. 

Mahkumlar boş kalmasın diye devamlı olarak çalıştırılıyor karşılığında da cüzi de olsa para alıyorlarmış.

Yaptıkları işlere gelince eğer anlıyorlarsa atölyelerde marangozluk, demircilik, matbaacılık, mekanik ve ayakkabıcılık vb. işlerine devam ediyor, 30 çeşit meslek atölyesi aracılığıyla gelişmekte olan şehrin tüm ihtiyaçlarını karşılıyorlarmış. Şehir ve çevresindeki yollar, köprüler ve kamu binaları bu şekilde inşa edilmiş. 

Tüm Ushuaia şehrinin telefon, elektrik, itfaiye vb. ihtiyaçlarını mahkumlar karşılamış/işletmiş. İlk matbaa hizmeti de hapishanede sağlanmış. 

Mahkumlar belli bir meslekleri yoksa sırayla yakacak odun için ağaç kesmeye gidiyorlarmış. Tabii ki ağaçları da Tierra del Fuego Ulusal Parkı’ndan getiriyorlarmış.

Bunun için de daha sonra ayrıca anlatacağımız ünlü ve efsanevi Dünya’nın Sonu Treni’ni kullanıyorlarmış.

Şili sınırına kadar giden 25 km uzunluğundaki bu tren hattı 1910 yılında inşa edilmiş. 

Tabii ki bu aslında bir ödülmüş. İçeride uygulanan sert disipline uymayanlar bu iş için kesinlikle hapishaneden çıkarılmıyormuş. Örneğin gördüğünüz fotoğraf sadece 35 yaşındaki bir mahkuma ait.

Tek eğlenceleri, yılda 2 kez, her birinin kendi ahşap bankını getirmesi ve dağa veya koya bakmak için binanın kapısına oturmasıymış.

1943 yılında modern bir hastane kurulmuş. Bu hastane daha sonra buradaki deniz üssünün hastanesi olmuş. Uzun süre de bölgedeki tek hastane olmuş.

1947 yılında hapishane kapatılarak tüm binaları ile Arjantin Denizcilik Bakanlığı’na devredilmiş. 1950 yılında da burada bir deniz üssü kurulmuş.

Hapishanesi, 1994 yılında Arjantin Donanması ile yapılan bir anlaşmaya dayanarak bir müze kompleksine dönüştürülüp açılmış.

Dünya’nın Sonundaki Hapishane

Tabii ki bugün hapishane sadece hapishane müzesi olarak kullanılmıyor. Çok büyük olduğu için sadece bir kanadı hapishane müzesi olarak ayırmışlar. 

Geri kalan bölümleri ise fotoğrafta da gördüğünüz gibi 2 katlı ve 5 parmaklı değişik bir şekle sahip. İlk katın 2’şer parmağını Hapishane Müzesi (Museo del Presidio) ile Deniz Sanat Müze ve Galerisi kaplıyor.

Bunun dışında üst kat 2 parmakta da Deniz Müzesi (Museo Maritimo) ve Antartika Müzesi (Museo Antártico) mevcut.

-Hapishane Müzesi (Museo del Presidio)

Tabii ki ilk olarak hapishane de yaşananları görmek istiyoruz.

Burada restore edilmiş bir bölümde yaşanmışlıklar anlatılıyor. 

Bir de bir bölüm restore edilmeden gerçek haliyle bırakılmış ki gerçekten güzel görüntüler değildi.

İşte o gerçeklik sizi dar koridorlarda yürümeye, hapishanede hayatın nasıl olduğunu hayal etmek için hücrelere girmeye davet ediyor. 

–En Tehlikeli Mahkumlar

Tüm mahkumlar içerisinde 3 mahkum ülkede ün sahibi olmuş.

Mistik lakaplı Mateo Banks tam bir seri katil. 3 erkek kardeşini, kayınbiraderini, 2 yeğenini ve 2 işçiyi ailenin sahip olduğu 2 çiftlik kendisine kalsın diye öldürmüş.

Tüm yargılama ve sonrasında her zaman suçsuz olduğunu kimseyi öldürmediğini iddia etmiş.

Petiso orejudo (büyük kulaklı kız) lakaplı Cayetano Santos Godino.

Daha 16 yaşına varmadan 1912 yılı boyunca Buenos Aires’te seri olarak 7 küçük çocuk öldürmüş.

Anarşist Simon Radowitsky. Rus kökenli genç katil Polis Şefi Komiser Falcón ve sekreterinin arabalarında bir bomba ile öldürülmesiyle ünlenmiş. 21 yıllık cezasının 10 yılını izole bir hücrede geçirmiş.

Santiago Vaca ise müzeyi ziyaret eden hayatta kalan son mahkum. 2004 yılında 89 yaşında hapishaneyi ziyaret etmiş. 

Hapishaneyi basitçe ve özet olarak sizlere anlatmaya çalıştım. Patagonya ile ilgili diğer yazılarımız için Patagonya Gezi Rehberi‘ne bakabilirsiniz. Sağlıcakla Kalın.